Dag 4 : Cu Chi Tunnels

Ha lieve lezer!

Na zo’n leuk feestje als gisterenavond viel het niet mee om relatief extreem vroeg op te staan. Vandaag brengen we een bezoek aan de Cu Chi Tunnels. Om 8u zaten we al in de bus, waar eigenlijk iedereen vrijwel meteen weer verder sliep, terwijl de ‘tourguide’ het verhaal van de Vietnamese oorlog vertelde en de achtergrond van tunnels. Na een lang ritje van ongeveer 3 uur kwamen we aan bij de Cu Chi Tunnels, op het platteland in een stukje bos, gezien vanaf de weg. De guide nam ons mee en vertelde ondertussen over de tactieken van de Vietnamezen en bouw van de tunnels. Ook vertelde hij dat de Vietnamezen termietenheuvels nabouwden om de ventilatiepijpen te verbergen, heel slim en het viel absoluut niet op; je zag niks! Hierna kregen we eerst een filmpje te zien over de bouw en het gebruik van de tunnels, dat wegens zijn datering en de korte nacht, zwaar was om naar te kijken. Hierna volgde we een ranger die ons mee het woud in nam. Op een gegeven moment stopten we op een klein open stukje, waar hij vroeg of we iets opvallends zagen. Eerlijk gezegd, ik zag niks, één van de andere deelnemers wel, aan een groen ijzerdraadje. Zij trok dan ook zo de deksel van de tunnel af. Wauw. Daar was de ingang van de tunnel! Hebben ze die even goed verstopt!
Vervolgens kroop de ranger erin en kwam zo’n vijf meter verder weer boven de grond. Een briljant mechanisme. Hier mocht ook iedereen de tunnel in kruipen. De tunnel is niet zo heel breed, terwijl deze zelfs nog breder is gemaakt voor toeristen, maar mijn heupen paste er maar net in! Ook met die gedachte was het aardig spannend, het was best warm onder de grond dus ik wilde er snel weer uit, haha. Terwijl ik dat stukje doorliep dat ik de Go Pro aan staan, dat heeft hilarische footage opgeleverd. Nadat iedereen in dit stukje tunnel had gekropen nam de ranger ons mee naar andere tunnels waar je met een trap naar beneden in kon. Daar hadden ze onder andere ziekenhuizen gebouwd en soort eetkamers. Nu gingen we weer met z’n allen door een tunnel. Aardig krapjes, op je hurken, schuivend door een benauwde tunnel. Nu valt dat op zich mee, maar wij hadden die avond ervoor een aardig feestje gevierd (lees: we hadden een kater) waardoor dit niet de meest prettige ervaring allertijden was haha. Nadat we door een 50meter lange tunnel hadden gekropen vond ik dat ik het gevoel wel goed genoeg ervaren had. Een klein clubje van 5 deelnemers besloten nog een tunnel verder te nemen, deze zou ook naar niveau 2 gaan; 5 meter diep in plaats van 3 meter diep. Na een halfuur kwamen ze weer boven, helemaal onder de modder en stijf van de adrenaline hahah. Ze waren onder andere vleermuizen tegen gekomen. Het verschil overigens met de tunnels die we allemaal deden was, dat deze met een lichtkabel verlicht waren. De tunnel die dit kleine clubje had gedaan, was niet verlicht, dit dienden zij dus zelf te doen… Daar waar wij even hadden gechilld, terwijl die andere in de diepere tunnel waren, stond een prachtig groot stuk aan bamboe. Zodra we weer compleet waren liepen we naar het einde van het park waar we nog langs verschillende vallen liepen die de Vietnamezen in de grond van de jungle hadden gebouwd om de Amerikanen onderuit te halen, ook deze zagen er niet al te vriendelijk uit, je werd leven gespiesd als je erin liep… Zodra we weer compleet waren gingen we met de bus verder, richting de Cao Dai Great Temple. Onderweg stopten we voor een heerlijke lunch, waarna we niet veel verder langs een grote omheining reden. Het leek wel een soort park voor alle monniken en dienaren. Om de grote tempel stonden allemaal huizen, één groot stuk heilig gebied. Ik had de Cao Dai al op plaatjes gezien, maar in het echt vond ik hem nóg vetter! De Cao Dai is een heel erg grote en kleurrijke tempel. Aan de buitenkant is het geel met blauw, zo ook aan de binnenkant (ik raad het aan om deze even te googlen). Nadat ik een rondje in de tempel had gelopen en alle kleuren, beelden en versieringen bewonderd had liep ik weer naar buiten. Hier was het erg warm. Het was een open plein, zonder wind. Daarna hoorde ik iemand roepen; ‘Hé een aap!’. En ja hoor! Er liepen daar apen! Eerder had ik nog niet wilde apen gezien, hier leek het de normaalste zaak van de wereld. Dit waren wel hele brutale apen.. dat kon ook haast niet anders met alles wat ze daar gevoerd werden. Maar op het moment dat je te dichtbij kwam, werd je achterna gezeten door een agressieve aap, en geloof me, dat is best angstaanjagend. Dat later ook terecht bleek te zijn, want ze vielen officieren aan op het plein waar wij ook stonden. Na dit apenavontuur reden we met de bus weer terug naar HCMC. We kwamen bij het hotel aan rond etenstijd. Nadat we de spulletjes thuis gebracht hadden gingen we met de commissie uiteten bij een restaurant met de beste gefrituurde loempia’s. Hierna speelden we nog een kaartspelletje in cocktailbar in de backpackerstreet, niet tot in de late uurtjes, om de nacht ervoor maar een beetje te compenseren haha. Weer een geweldige dag in beautiful Vietnam!

Liefs!