Dag 3 : City Walk en Koningsdag
Door: Lisanne
Blijf op de hoogte en volg Lisanne
27 April 2016 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
Koningsdag! Uiteraard laten we dat feestje niet aan ons voorbij gaan in Vietnam; eerst zullen we een city tour doen, s ’avonds brengen we een bezoek aan een feestje op het consulaat.
Rond half 9 verzamelden we in de lobby om te starten aan de stadswandeling. Judith, één van de commissiegenootjes, heeft van te voren deze wandeling uitgedacht en de highlight samengesteld. Allereerst liepen we langs de Mariammam Hindu Tempel; een mooie tempel, rijk aan kleuren en beeldjes. Op blote voeten liepen we met z’n dertigen door het kleine tempeltje heen, kennelijk waren ze daar aardig gewend geraakt aan zo’n grote groep toeristen. De dienstdoende vrouwen stonden ons vriendelijke te woord en probeerden ons zo goed mogelijk met informatie over de tempel te voorzien. Vanaf deze tempel liepen we naar het Reunification Palace, u wellicht bekend van de foto waarop de tankers door een hek heen rijden waarna Saigon viel en de oorlog voorbij was. Dit is een vrij modern, Westers gebouw dat vanbinnen eigenlijk stil heeft gestaan. Beneden stonden nog oude radio’s, auto’s en kantoorruimtes. Buiten stonden tankers, helikopters en gevechtsvliegtuigen, nu kwam het gevoel van de oorlog al heel dichtbij. Het is een mooi paleis, en echt iconisch voor de Vietnamese oorlog. Na het bezoek aan het reunification palace doken we wat dieper in de geschiedenis en bezochten we het War Remnants museum. Hier heb ik eigenlijk geen woorden voor; behalve dat het werkelijk waar verschrikkelijk en onvoorstelbaar is wat de medemens de Vietnamezen heeft aan gedaan en dat onze Westerse geschiedenisboeken enorm geframed zijn. In het museum hangen namelijk veel meer en veel ergere foto’s van Amerikaanse soldaten die Vietnamezen martelen, de effecten van Napalm, Agent Orange en andere chemische wapens op natuur als op mensen, baby’s en kinderen en foto’s van mensen die aan de verwondingen van bommen zijn overleden. Het zijn gruwelijke foto’s, maar de harde waarheid. Ik had de rillingen over mijn rug lopen, en stond weer vol verbazing bij elke muur. Dit museum is absoluut een aanrader, niet omdat er verschrikkelijke foto’s hangen, maar omdat je eigenlijk écht eens de ongeframde waarheid en de kant van de Vietnamezen ziet. Buiten het museum stonden tankers en achter een muur nog wat martelwerktuigen, onder andere een kooi van prikkeldraad (1,5 meter lang, 40cm hoog en 50cm breed), en een guillotine. Als je dacht dat dat alleen gebruikt werd in de Franse Revolutie, was dat maar zo, zelfs in een ‘moderne’ oorlog werd dit gebruikt. Voordat we het museum wilden we nog een groepsfoto maken met de vlag van EFR bij de tankers die buiten stonden. We werden echter aangesproken op de vlag, daarmee mochten we niet op de foto. Toch nog een beetje communistische trekjes. Lichtelijk in shock en met de rillingen over m’n rug verlieten we het museum, en was het tijd voor lunch. Na de lunch verzamelde we weer bij de Jade Emperor Pagoda, een grote rode tempel met grote beelden die me eigenlijk een beetje deden denken aan de reus boven de deur van de Fata Morgana (Efteling). Na deze tempel reden we met de Taxi naar het History Museum, deze bleek echter dicht te zijn wegens een personeelsvergadering of iets dergelijks. In plaats daarvan bezochten we een Chinese tempel er recht tegen over en lieten we een dierentuin links liggen, vanwege de erbarmelijke omstandigheden van deze dieren. Nadat we deze tempel hadden bekeken pakten we de taxi naar het voormalig postkantoor; een koloniaal geel gebouw met binnen in het midden een groot portret van Ho Chi Minh. Ook vanbinnen was het nog heel erg koloniaal en leek het alsof de tijd binnen had stil gestaan, de oude houten loketjes stonden er nog steeds. Vervolgens liepen we naar de People Committees Building, het huidig stadhuis, dat ook een Frans kolonialistische uitstraling heeft. Buiten staat een enorm groot beeld van Ho Chi Minh, die groet. Zo merk je dat het toch nog redelijk communistisch is. Hierna pakten we een taxi terug naar het hotel en was het tijd om ons om te kleden en op te frissen voor een feestje op het consulaat. Binnen een uur stond iedereen weer fris in de lobby en reden we met de taxi de stad uit op weg naar een buitenwijk. Aanvankelijk dacht ik dat we helemaal verkeerd zaten omdat we eigenlijk een soort sloppenwijk in reden, waar ik totaal niet een ambassade zou verwachten. Niet veel later lag er voor ons een opvallen groen park met allemaal grote huizen, het leek een soort bungalowpark. Hiertussen stond het huis van de consul en zijn vrouw waar het feest gegeven werd. Toen we het huis hadden gevonden, dat overigens heel erg mooi aangekleed was met bloemstukken etc., werden we ontvangen door de consul en zijn vrouw. Wij waren met z’n dertigen eigenlijk aardig vroeg en zo kwamen er steeds meer genodigden binnen druppelen. Onder de genodigden was ook de professor van gisteren, expats, de Vietnamese minister van Buitenlandse Zaken en een groep studenten uit Groningen voor een Research Project in Vietnam. Al snel begon het officiële gedeelte van de receptie waarin zowel de consul een toespraak hield als de Vietnamese minister van Buitenlandse Zaken waarin achtereenvolgens beide volksliederen werden gezongen. Het was een mooi aangekleed feestje met bloemstukken drijvend op het zwembad, een grote Heineken bar en veel Nederlandse aankleding. Naarmate de avond verstreek veranderde het type muziek, vloeide de alcohol rijkelijk en werd het steeds meer een feestje in plaats van een netwerkborrel. Rond 10 werden we vriendelijk verzocht het huis te verlaten, waarna we afspraken om met de Groningse studenten op stap te gaan. Eerst reden we met de taxi’s langs het hotel om even spulletjes weg te brengen en daarna pakten we de taxi naar een club waar ook weer de Groningse studenten waren, samen met hun hebben we tot in de laatste uurtjes de verjaardag van de koning gevierd.
Liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley