Dag 5: Campina

Dag lieve lezer,

Vandaag is alweer de allerlaatste dag in Vietnam… Een week is niet zo lang, maar deze week is écht voorbijgevlogen. Vandaag gaan we bij Campina op bezoek. Campina heeft ook hier een vestiging. De bus pikte ons op rond 7u. We verlieten de stad, maar typische was dat eigenlijk aan alle drukke wegen winkeltjes en huisjes bleven staan. De échte stad was je wel uit, maar dat had je niet echt door omdat langs de drukke (snel)wegen gewoon bebouwing bleef staan. Na een uurtje rijden naderden we een industrieterrein, waar Campina is gevestigd. We hadden alleen niet een direct adres van ons contactpersoon ontvangen, maar het adres van het industrieterrein waardoor we nog echt even moesten zoeken naar de fabriek. Toen we het eindelijk gevonden hadden was het heel strikt georganiseerd; al buiten bij de entree moesten we over met rood gearceerde voetpaden lopen en mochten er ook niet van afwijken. Nu lijkt dit opzich geen probleem, maar met een groep van 30 man was dit toch even wennen. Een kantoor daar ziet er totaal anders uit dan een kantoor in Nederland. De receptie was eigenlijk ook niet echt een receptie te noemen en het kantoor zelf leek meer een schoolkantine met computers op de tafels. Binnen werden we in een vergaderruimte gezet en bleek het dat ze eigenlijk geen tijd voor ons konden maken. Daarop moesten we eerst wachten totdat we een algemene bedrijfspresentatie van een directielid kregen. Na de presentatie mocht de ene helft van de groep de fabriek bezoeken. Allen moesten haarnetjes, sloffen een witte lange jas aan. Het was echt enorm heet in die fabriek, al die extra lagen maakten het niet echt een pretje. Van het praatje bij de rondleiding konden we niet veel verstaan wegens de herrie van de machines. Wel was het heel erg leuk om het proces te zien dat tussen melk en pakjes yoghurtdrink zit. Nadat de ene groep geweest was, bezocht de andere helft van de groep de fabriek. Het bezoek was al veel eerder afgelopen dan we hadden gepland en dan dat ons verteld was. In principe hadden ze een heel dagprogramma voor ons, maar daar merkten we dat ons bezoek totaal niet gelegen kwam en werden we eigenlijk heel snel de deur gewezen. Campina heeft hierdoor op mij geen goede indruk achterlaten. Maar voor ons was het allemaal niet zo’n probleem want zo hadden wij meer de tijd om de stad te zien. Toen we weer terug waren bij het hotel besloten we met een paar een scooter te huren. Dit was voor mij echt een kers op het Vietnam avontuur. Tuurlijk was het heel spannend om deel te gaan nemen aan het chaotische verkeer, maar wat een ervaring! Wanneer je niet deelneemt aan het verkeer ziet er heel chaotisch uit, maar wanneer je deelneemt blijkt dat eigenlijk helemaal niet zo chaotisch is en dat eigenlijk alles heel soepel gaat. Daarnaast toeteren ze hier niet als waarschuwend gedrag, maar meer om te laten weten dat ze achter of naast je rijden. Met de scooterclub reden we eerst een beetje heen en weer door de stad, langs de rivier en daarna naar het history museum voor de Water Puppet Show die we eerder gemist hadden. Dit is een typisch Vietnamese voorstelling met houten poppen (draken etc) die in het water door mensen bestuurd worden. Op zich was het best een grappig gezicht, maar omdat we niks van het verhaal konden begrijpen was het een beetje saai haha. Na de show gingen we uiteraard weer verder scooteren, soms raakten we een beetje verdwaald van al het kris krassen, maar dan vonden we al snel weer de hoofdwegen. Onderweg besloten we te stoppen voor een lekkere loempia en aan het einde van de dag reden we weer terug naar het hotel. Rond 19 liepen we met z’n allen voor het laatste diner naar de Barbecue Garden, een heel gezellig buiten restaurant waar iedereen z’n eigen eten kon barbecueën. Na het eten gingen we naar de Financial Tower. Dit een iconisch hoge toren in het midden van HCMC dat een geweldig uitzicht geeft; verdieping 42. Daar hebben we een (duur) drankje gedaan, als predrink voor het uitgaan. Omdat het zo duur was gingen we eigenlijk al snel weer weg om ergens anders drankjes te doen, maar het uitzicht was leuk. Aan het einde van de avond gingen we naar Apocalypse Now, een redelijk bekende club in HCMC. De club was heel erg groot, met verschillende zalen en verschillende muziekstylen. De gemiddelde leeftijd lag er wel hoog; er waren veel oudere mannen die op zoek waren naar een Vietnamees vrouwtje, heel typisch. Ik ging relatief vroeg weg uit de club; ik betrapte mezelf erop dat ik m’n ogen erg slecht open kon houden. Met een klein groepje hielden we een taxi aan en gingen we weer terug naar het hotel. Wat een gezellige laatste avond was dit!

Liefs!