Week 10: Kangaroos, koala's, zand en kliffen

G’day Lieve lezer,
(Australisch voor ‘hallo’)

Het avontuur op de farm is nog niet afgelopen.

Dinsdag 13 mei 2014, Victor Harbor
Zo dat is fijn! Eens even uitslapen. Toen ik wakker was geworden en naar beneden liep was er niemand thuis. Eddy was kennelijk de kalfjes aan het voeren en Declon was op het strand voor een surf. Totdat Eddy en Helen hier koffie kwamen drinken, heb ik het een en ander geregeld en opgezocht over Kangaroo Island. Toen Eddy en Helen hier kwamen vroegen ze of ik mee wilde helpen bomen planten. Nadat ik alles weer netjes opgeruimd had en de Kangaroo Island Adventure Tour geboekt had, ging ik met de fiets naar de overkant om te helpen. De Indonesiërs zijn nog niet helemaal geacclimatiseerd, dat weer voor een mooi en amuserend tafereel zorgde. Na het planten van de miniboompjes, die Helen zelf gekweekt had, hadden Eddy en ik lunch bij zijn oma, die eens alles zelf op de cattle regelde. Na de lunch reden Eddy en ik naar Victor Harbor om boodschappen te doen. Ik wilde graag voor allemaal appeltaart bakken en we hadden zijl om de jonge boompjes te beschermen tegen de wind. In de middag heb ik eigenlijk alleen maar gerelaxed. Fijn een boek gelezen. Nadat Sinead weer thuis kwam, die woont voor haar studie in Adelaide, had Eddy eten gekookt en besloten we The Hobbit te kijken. Na mijn trip naar Nieuw Zeeland bekeek ik deze film heel anders. Veel in film is écht. Geen bewerkingen of wat dan ook aan de omgeving. Nieuw Zeeland, wat ben je toch mooi, diep van binnen mis ik je!

Woensdag 14 mei 2014, Victor Harbor
Voor vandaag had ik de wekker gezet om Eddy te helpen met het voeden van de kalfjes. Ze worden steeds ouder en brutaler wat het dan lastiger maakt. Nadat we de drie kalfjes gevoed hadden besloot ik de appeltaarten te maken. Eigenlijk ging het maken super gemakkelijk, vooral toen Eddy besloot mij te helpen. Terwijl de appeltaarten in de oven stonden besloot ik even te relaxen, je kan maar niet genoeg relaxen, haha. Toen de taarten klaar waren, bracht ik ze rond. Wahyu en zijn familie en Eddy’s oma waren heel erg blij met mijn Nederlandse creatie. Nadat ik de taarten had rondgebracht hielp ik Eddy met het heen en weer brengen van de paaltjes die met de plastic voor bescherming zorgde tegen de wind. Daar wees Eddy mij op een beest dat tussen de paaltjes bewoog. Een honderdpoot, knalrood en giftig, iiieeh. Nadat we de paaltjes afgeleverd hadden en de kalfjes hadden gevoed reden we weer terug naar huis. Sinead had eten gekookt en met Pitch Perfect hebben we met z’n drieën de avond doorgebracht.

Donderdag 15 mei 2014, Victor Harbor
Toen ik beneden kwam stond Sinead op het punt te vertrekken om naar de universiteit te gaan en Eddy was de melk voor de kalfjes aan het maken. Nadat we de kalfjes heb ik mijn crib een beetje opgeruimd. Toen ik beneden kwam vertelde Eddy dat Wahyu met zijn familie naar het strand ging. Ik pakte mijn camera en reed naar de andere kant van het land, naar David’s huis, waar ik mee kon doen aan de strand safari. Op het strand rondgesnuffeld en genoten van de prachtige golven, het zand tussen mijn tenen en de kustlijn. Iedereen wilde daar ook met mij op de foto, wat best grappig was. Paparazzi. Ze vertelde dat het Indonesië heel vreemd is; blond haar, blauwe ogen en lang. Na de safari ben ik zelf met het golfkarretje naar de vlinders gereden die ik eerder had gezien. Onderweg kwam ik een ontsnapte koe tegen, die ik met best wat moeite, eigenwijs ding, weer achter het hek kreeg. Cowgirl! De vlinders waren prachtig. (Vlinders zijn een van mijn lievelingsdieren) Na genoeg foto’s te hebben van deze prachtige dieren, keerde ik om en reed, hobbel de bobbel, terug. Eddy was aan het werk in tuin dus besloot hem te helpen. Nadat we klaar waren was het alweer tijd om de kalfjes te voeden. We reden terug om de melk te maken en later weer heen om ze te voeren. Onderweg dachten we na over een eventuele kangaroo jacht. Het plan was er om een kangaroo te schieten. In Australië is het zo dat als je een farm hebt, je wild mag schieten. De kangaroo wordt in Australië steeds meer als een pest gezien. En we wilde eigenlijk allemaal kangaroe proberen. Na een fris biertje en avondeten haalde we Avid en Afin op voor de jacht. Wahyu ging ook mee. Eigenlijk was het best exciting. Helen reed, Eddy schoot, en wij zaten in de ‘achterbak’ van de jeep. Eddy schoot 1 keer, maar mis. Doordat het maanlicht zo sterk is, verblindde we ze niet als we met de spotlight in hun gezicht schenen. Het is niet gelukt er vanavond 1 te schieten. Toen we thuis kwamen opende Eddy zijn wiskey die erg goed samen ging met de appeltaart die ik eerder gemaakt had.

Vrijdag 16 mei 2014, Victor Harbor
Zoals elk ochtend ritme hebben we eerst weer de kalfjes gevoerd. Na het voeren heb ik eigenlijk het een en ander georganiseerd omdat ik morgen vertrek van de farm naar Kangaroo Island. Ik heb mijn backpack ingepakt en met behulp van Wahyu’s laptop gezorgd dat ik genoeg geheugen had op mijn camera door alle foto’s op mijn camera de verplaatsen. Het verslepen van de foto’s duurde erg lang, ik heb inmiddels een hele hoop foto’s gemaakt, dat wordt nog een klus om ze uit te zoeken… Na het georganiseer heb ik Eddy weer geholpen met de kalfjes. Eddies moeder nodigde ons uit om bij hun avond te komen eten. Dus na het kalfjes voeren schoven we aan bij eddies moeder en grandma. Rond achten reden we terug om de rest van mijn spullen in te pakken. Op naar Kangaroo Island!! Overigens heeft het vandaag van tijd tot tijd goed geregend.

Zaterdag 17 mei 2014, Victor Harbor – Vivonne Bay (Kangaroo Island)
Om 6u ging de wekker; tijd om de rest in te pakken en op tijd klaar te zijn voor David die me naar Cape Jervis zou brengen, vanaf daar pak ik de ferry naar Kangaroo Island. Avid, Afin en Wahyu reden ook mee. Toen we bij de haven aankwamen hebben we met z’n allen een beetje rongekeken tot het voor mij tijd was om te boarden. In de ferry zat ik naast een Nederlands stel. Mooie ferry tocht naar het eiland, want je kunt een groot stuk van het eiland al zien. Eenmaal aan de overkant stond Kate, de tourguide, op me te wachten. Gelukkig waren er ook mensen van mijn leeftijd. Als eerste gingen we naar een schapenscheer demonstratie, omdat ik zelf niet zo’n stadsmeisje ben, besteedde ik hier niet zoveel aandacht aan, maar meer aan mijn tourgenoten die het prachtig vonden zoiets te zien. De chinezen wisten niet hoeveel foto’s ze moesten maken, je begrijpt; ik heb me prima vermaakt ondanks dat ik het niet echt interessant vond, dat schapen scheren. Hierna reden we naar een eucalyptus distillery.
Onderweg deden we een kennismakingsrondje en reden we door het smalste stukje van het eiland. We lunchte bij de eucalyptus distillery. Naast ons zaten drie kangaroes ook te genieten van hun lunch. Ze zaten relax en erg dichtbij. Zo bizar hoe groot deze beesten eigenlijk zijn, en ze leven hier gewoon in het wild, springen over de weg en lopen, bij wijze van, in je achtertuin! We vervolgde onze tour naar Sealbay, een prachtige baai met de Australische Sealions. We liepen onder begeleiding van een ranger het strand op wat ons tot maximaal 10 m van de zeeleeuwen en hun jongen bracht. Een geweldige ervaring. Na Sealbay reden we naar Vivonne Bay. Het werd ondertussen steeds gezelliger in de bus. Kate liet ons zien waar we vanavond zouden slapen en we hadden nu vrije tijd; Luise, Bex en ik besloten terug te gaan naar het strand en daar even rond te wandelen. Vanaf het strand is de baai nog mooier. Er hing wat mist in de lucht wat eigenlijk voor mooie plaatjes zorgde. Toen het wat donkerder begon te worden besloten we om te keren. De dag werd afgesloten met een heerlijke barbecue en een kampvuurtje. Helaas begon het niet veel later te regenen dat iedereen besloot naar binnen te gaan. Na een douche kroop ik m’n bed in. Wat een dag, die zeeleeuwen waren zo indrukwekkend, ben benieuwd naar morgen!

18 mei 2014, Vivonne Bay (Kangaroo Island) – Adelaide
We moesten op tijd wakker worden want al vroeg in de morgen vertrokken we naar de koala’s. Wat gaaf om deze interessante beesten in het echt te zien. Onvergetelijk, ze waren zo dichtbij. Na de koala walk hadden we een wat langere rit naar Flinders Chase. Onderweg reden we lang termieten heuvels. Die kun je ook maar weer gezien hebben, haha. Door Flinders reden we naar de Remarkable Rocks. Een prachtige weg langs de kust er naar toe en ze waren echt remarkable. De weg ernaar toe eigenlijk was ook best remarkable. De wegmakers moeten dronken zijn geweest want de weg was een geslinger in plaats van een rechte weg. Maar de rocks, wat een bizar indrukwekkende verschijnen. Zo interessant hoe deze gevormd zijn. Misschien moet ik er toch maar aan denken Geologie te gaan studeren… De kustlijn was ook fascinerend om te zien, prachtig gevormd door de ongekende en ongetemde kracht van de zee. Terug naar de bus kwamen we een Echidna, een eileggend zoogdier, tegen dat een beetje lijkt op een hele grote egel. Na deze rocks reden we naar een eigenlijk nog mooiere plek: Admirals Arch. Een goed voorbeeld van wat waterkracht met gesteente kan doen. (Nieuwsgierig? Google even, hihi) Het was zo’n magische plek. Op de weg naar Admirals Arch over houten bruggen liepen we lang de Nieuw-Zeelandse fur seals. Deze zeehonden had ik natuurlijk al gezien, maar daarom was het niet minder leuk. De kust van Kangaroo Islands is zo indrukwekkend. Het is zo prachtig gevormd, heel veel kliffen. Op de terugweg reden we langs de vuurtoren naar het informatie centrum. Daar lunchte we en boekte ik het hostel voor vanavond. Na de lunch hadden we weer een wat langere trip naar Little Sahara, daar gingen we Sand Boarden. Wat een lol, ik kan niet anders zeggen. Zoals Kate zei: “You’ll find sand everywhere.” En niets was minder waar. Luise en ik besloten op een duo board te gaan. De eerste keer ging goed, maar de tweede keer rolde we om; zand overal! Na de lol reden we naar Kingscote, we hadden tijd over, dus daar konden we heen gaan. Een klein spookstadje eigenlijk. Daarna reden we door naar Penneshaw waar we op de ferry gingen. Vermoeid op de ferry hebben we elkaar toegevoegd op Facebook. Toen in de bus naar Adelaide. Het hostel was gelukkig om de hoek van het busstation.


Tot snel!

Liefs,
Lisanne